First experience
Blijf op de hoogte en volg Arja
12 Oktober 2016 | India, Raxaul
Namaste
Wij zijn nog maar één dag in India en de ervaring is nu al onvergetelijk. Gisteren (10 oktober) vertrokken wij om 8.40 vanaf Schiphol naar München, nadat wij veel knuffels en lieve woorden ontvangen hadden. Deze vlucht duurde kort maar was hilarisch. Wij waren een Bijbelquiz aan het spelen toen er koffie en thee langs kwam. Arja nam koffie met melk. Nu is dit niet zo ongewoon, maar wat daarna gebeurde zorgde bij Aline en Elske voor een geweldige lachbui, want Arja had besloten dat de melk (voor in haar koffie) wel leuk stond op de trui van haar buurman. Haha, gelukkig was deze buurman een heel geschikte vent en vond hij de melk ook wel leuk kleuren bij zijn trui. No big deal dus. In München moesten wij overstappen op een ander vliegtuig wat ons plekje zou worden voor de volgende negen uren. Het vliegtuig waarin wij stapten was groot en wij zaten in de middelste rij. Voor ons zat een zenuwachtig Spaans echtpaar dat de hele weg niet stil heeft gezeten, links achter ons zaten twee Oost-Europese vrouwen die van hun leven nog nooit drie meiden op reis hebben zien gaan en door de gangpaden liep een ontzettend knappe steward. Allemaal ingrediënten voor een onvergetelijke vlucht. De eerste uren hebben wij ons vermaakt met het kijken van films, het zenuwachtig lachen om de steward en het eten van veel, maar dan ook veel voedsel.
Okè, eerst even iets over de steward, een zeer knappe gast van midden twintig met twee enorme spierbundels van heb ik jou daar. Deze steward was druk aan het werk, maar had af en toe ook wel even de tijd om met Elske te flirten, waarop zij reageerde met een onzekere houding en een zenuwachtig lachje. Arja wist echter wel raad met de situatie en stelde voor om M. (ja zo noemen wij hem voor het gemak) even op de foto te zetten. Daar begon het tweede avontuur van die dag. Na uren wachten op een geschikt moment trokken wij de dan eindelijk de stoute schoenen aan en deden wij alsof wij druk selfies aan het maken waren. Maargoed je raad het al, wij waren stiekem gewoon plaatjes aan het schieten van M. Geweldig was dat! Dan hadden wij nog dat zenuwachtige Spaanse echtpaar en de te nieuwsgierige Oost-Europese vrouwen. Wat er aan de hand was met dat echtpaar, geen flauw idee. Maar ik denk dat ze gewoon super bang waren om claudatio intermittes te krijgen. Nja, wat het ook was het zal waarschijnlijk altijd een raadsel blijven. Datzelfde geldt voor de Oost- Europese vrouwen die ons de hele weg non-stop aan hebben zitten staren.
Rond kwart over twaalf lokale tijd kwam de vlucht tot een einde en volgden er een hele reeks mededelingen in verschillende talen waar wij niets van verstonden. Wat wij echter wel verstonden was dat er een camera was gevonden en of de eigenaar zich bij het personeel wilde melden. Ik weet niet wat er gebeurde maar Elske zag ineens het licht en bedacht dat dit nog wel eens haar camera kon zijn... en ja hoor dat klopte ook nog. Ondertussen was het vliegtuig bezig om te landen en zat de te knappe steward onbeperkt onze kant op te kijken, wat Elske weer genoeg reden gaf om zenuwachtig te lachen. Niet lang daarna landde het vliegtuig veilig en bijna meteen kwam de knappe steward, met een camera in zijn hand, onze kant op lopen. Hij had waarschijnlijk even foto's zitten kijken en was tot de conclusie gekomen dat de camera ons toe behoorde. Wat ongemakkelijk gelach en een rode kleur later heerste er vreugde alom!
Eenmaal uitgestapt haalden wij onze koffers op. Aline had als eerste haar groene koffer weer terug en Arja en Elske kregen na even te wachten ook hun koffer in het vizier. Toen wij bijna wilden gaan kwam een Duitse jongen met abrupte passen op Aline af lopen. 'Madam, are you sure that that is your suitcase?' Aline: 'Uhm, not anymore' en inderdaad Aline had niet haar eigen koffer, maar de koffer van deze Duitse jongen. Haha wat hebben wij gelachen. Nadat dit afgehandeld was liepen wij naar de exit en zagen wij gelukkig al snel onze taxichauffeur staan. Het volgende half uur werden wij ondergedompeld in de Indiase cultuur: smog, toeterende auto's, mensen die op straat sliepen, zwerfhonden en nog een hoop meer.
Toen we bij het hotel aankwamen waren wij echt super moe en dorstig door de warmte (gemiddelde temp is 30 C) en wilden we erg graag zo snel mogelijk naar onze kamer. De Indiase mensen dachten hier echter anders over en namen uitgebreid de tijd voor het inchecken. Nja goed, na een life time kwamen we eindelijk in onze kamer. Een primitieve, maar heerlijke douche en een fles water verder doken we ons bed in (lees: houten plank) om na 4u weer wakker te worden.
Om half 8 gingen we 'lekker' ontbijten (zie foto) en vervolgens hadden wij een afspraak met onze contactpersoon van de overkoepelende organisatie. Zij vertelde ons meer over onze verdere reis met het vliegtuig en de auto naar het Duncan Hospital in Raxual. Na dit gesprek zijn we nog even naar het centrum van New Delhi gelopen, wat erg overweldigend was. Hier vertellen wij jullie binnenkort nog wel wat veel meer over!
Toedels!
Wij zijn nog maar één dag in India en de ervaring is nu al onvergetelijk. Gisteren (10 oktober) vertrokken wij om 8.40 vanaf Schiphol naar München, nadat wij veel knuffels en lieve woorden ontvangen hadden. Deze vlucht duurde kort maar was hilarisch. Wij waren een Bijbelquiz aan het spelen toen er koffie en thee langs kwam. Arja nam koffie met melk. Nu is dit niet zo ongewoon, maar wat daarna gebeurde zorgde bij Aline en Elske voor een geweldige lachbui, want Arja had besloten dat de melk (voor in haar koffie) wel leuk stond op de trui van haar buurman. Haha, gelukkig was deze buurman een heel geschikte vent en vond hij de melk ook wel leuk kleuren bij zijn trui. No big deal dus. In München moesten wij overstappen op een ander vliegtuig wat ons plekje zou worden voor de volgende negen uren. Het vliegtuig waarin wij stapten was groot en wij zaten in de middelste rij. Voor ons zat een zenuwachtig Spaans echtpaar dat de hele weg niet stil heeft gezeten, links achter ons zaten twee Oost-Europese vrouwen die van hun leven nog nooit drie meiden op reis hebben zien gaan en door de gangpaden liep een ontzettend knappe steward. Allemaal ingrediënten voor een onvergetelijke vlucht. De eerste uren hebben wij ons vermaakt met het kijken van films, het zenuwachtig lachen om de steward en het eten van veel, maar dan ook veel voedsel.
Okè, eerst even iets over de steward, een zeer knappe gast van midden twintig met twee enorme spierbundels van heb ik jou daar. Deze steward was druk aan het werk, maar had af en toe ook wel even de tijd om met Elske te flirten, waarop zij reageerde met een onzekere houding en een zenuwachtig lachje. Arja wist echter wel raad met de situatie en stelde voor om M. (ja zo noemen wij hem voor het gemak) even op de foto te zetten. Daar begon het tweede avontuur van die dag. Na uren wachten op een geschikt moment trokken wij de dan eindelijk de stoute schoenen aan en deden wij alsof wij druk selfies aan het maken waren. Maargoed je raad het al, wij waren stiekem gewoon plaatjes aan het schieten van M. Geweldig was dat! Dan hadden wij nog dat zenuwachtige Spaanse echtpaar en de te nieuwsgierige Oost-Europese vrouwen. Wat er aan de hand was met dat echtpaar, geen flauw idee. Maar ik denk dat ze gewoon super bang waren om claudatio intermittes te krijgen. Nja, wat het ook was het zal waarschijnlijk altijd een raadsel blijven. Datzelfde geldt voor de Oost- Europese vrouwen die ons de hele weg non-stop aan hebben zitten staren.
Rond kwart over twaalf lokale tijd kwam de vlucht tot een einde en volgden er een hele reeks mededelingen in verschillende talen waar wij niets van verstonden. Wat wij echter wel verstonden was dat er een camera was gevonden en of de eigenaar zich bij het personeel wilde melden. Ik weet niet wat er gebeurde maar Elske zag ineens het licht en bedacht dat dit nog wel eens haar camera kon zijn... en ja hoor dat klopte ook nog. Ondertussen was het vliegtuig bezig om te landen en zat de te knappe steward onbeperkt onze kant op te kijken, wat Elske weer genoeg reden gaf om zenuwachtig te lachen. Niet lang daarna landde het vliegtuig veilig en bijna meteen kwam de knappe steward, met een camera in zijn hand, onze kant op lopen. Hij had waarschijnlijk even foto's zitten kijken en was tot de conclusie gekomen dat de camera ons toe behoorde. Wat ongemakkelijk gelach en een rode kleur later heerste er vreugde alom!
Eenmaal uitgestapt haalden wij onze koffers op. Aline had als eerste haar groene koffer weer terug en Arja en Elske kregen na even te wachten ook hun koffer in het vizier. Toen wij bijna wilden gaan kwam een Duitse jongen met abrupte passen op Aline af lopen. 'Madam, are you sure that that is your suitcase?' Aline: 'Uhm, not anymore' en inderdaad Aline had niet haar eigen koffer, maar de koffer van deze Duitse jongen. Haha wat hebben wij gelachen. Nadat dit afgehandeld was liepen wij naar de exit en zagen wij gelukkig al snel onze taxichauffeur staan. Het volgende half uur werden wij ondergedompeld in de Indiase cultuur: smog, toeterende auto's, mensen die op straat sliepen, zwerfhonden en nog een hoop meer.
Toen we bij het hotel aankwamen waren wij echt super moe en dorstig door de warmte (gemiddelde temp is 30 C) en wilden we erg graag zo snel mogelijk naar onze kamer. De Indiase mensen dachten hier echter anders over en namen uitgebreid de tijd voor het inchecken. Nja goed, na een life time kwamen we eindelijk in onze kamer. Een primitieve, maar heerlijke douche en een fles water verder doken we ons bed in (lees: houten plank) om na 4u weer wakker te worden.
Om half 8 gingen we 'lekker' ontbijten (zie foto) en vervolgens hadden wij een afspraak met onze contactpersoon van de overkoepelende organisatie. Zij vertelde ons meer over onze verdere reis met het vliegtuig en de auto naar het Duncan Hospital in Raxual. Na dit gesprek zijn we nog even naar het centrum van New Delhi gelopen, wat erg overweldigend was. Hier vertellen wij jullie binnenkort nog wel wat veel meer over!
Toedels!
-
12 Oktober 2016 - 18:52
Breggien:
Heeeey Elske!
Zo gaaf om jullie eerste blog te lezen! :D
Zo gek; zo gauw je op avontuur gaat, lijkt het alsof je direct gekke grappige situaties aantrekt! :P Daar heb ik zelf ook wel wat ervaring mee haha..
Gelukkig zijn jullie veilig geland!
Ik zie uit naar jullie volgende blog, keep me posted! :D
Groetjes Breggien -
12 Oktober 2016 - 20:15
Willemijn:
Hee meiden,
Super zeg! Haha, stelletje ongeregeld in dat vliegtuig.
Voor mij (en Marsha) is het nog een paar dagen geduld, dan gaan we ook aan het grote avontuur beginnen!
Succes daar he.. Namasté (zoiets ;) )!
Willemijn -
12 Oktober 2016 - 20:49
Gijsje:
Veel succes -
12 Oktober 2016 - 20:59
Martie En Gerda Visscher:
Beste meiden,
Wij zijn God dankbaar, dat jullie alle drie na een lange reis vandaag op jullie bestemming zijn aangekomen in Raxaul. Fijn dat ook alle bagage in jullie bezit is. Aline, het kwam zeker door vermoeidheid, dat je niet in de gaten had, dat de letters HM niet op de bewuste groene koffer stonden?
Wij hopen dat jullie tot rust mogen komen, ondanks de harde steen waarop jullie de komende maanden moeten gaan slapen. Succes en heel veel sterkte met jullie werk in het ziekenhuis en jullie opdrachten voor school. En wij hopen dat jullie ook nog tijd vrij kunnen maken om ons via jullie blog te informeren over jullie verblijf in India.
Hartelijke groeten,
Martie en Gerda Visscher -
12 Oktober 2016 - 22:36
Evelien Van Der Horst:
Haha superleuk om te lezen! Maar dit vond ik toch wel de leukste conclusie: "Maar ik denk dat ze gewoon super bang waren om claudatio intermittes te krijgen. "
Fantastisch meiden! Geniet!!
Liefs -
13 Oktober 2016 - 12:29
Marjolein Siemerink:
Namasté meiden,
Wat ontzettend leuk om nu al jullie eerste verhalen te lezen!! Jullie hebben al een heleboel meegemaakt -
13 Oktober 2016 - 12:42
Marjolein Siemerink:
Ik zie nu dat mn eerste reactie er niet helemaal compleet op is gekomen, dus hierbij het vervolg ;)
Fijn dat jullie veilig en wel zijn aangekomen in India.
Heel veel succes en alvast een goeie reis naar Raxual!
Groetjes Marjolein
Ps: die harde bedjes gaan op den duur vanzelf wennen..... ;) -
13 Oktober 2016 - 13:57
Corina Floor:
Heee Aline en andere meiden,
Wat fijn dat jullie veilig zijn aangekomen!
Erg leuk om jullie leuke ervaringen en verhalen te lezen.
Hele goede reis verder en ik zie uit naar de volgende blogs!:)
Geniet er van!:D
Liefss Corina -
13 Oktober 2016 - 16:13
Rosanne :
Heey,
Fijn dat jullie zijn aangekomen in Raxaul!!
Ik vind het leuk om jullie ervaringen te lezen,
maar ik zou het nog cooler vinden als jullie iets schrijven over
hoe het in Raxaul is,
het ziekenhuis, het eten, jullie kamer enz.
Op deze informatie zit ik met smart te wachten,
want zoals je weet ben ik heeeeel nieuwsgierig!! ;)
Dussss..... stel mij niet teleur!!
-xxx-
Rosanne -
15 Oktober 2016 - 22:15
Johan:
Voor alle meelezers: wifi in India niet zo goed, ligt eruit. Behalve de muggebulten gaat het volgens de SMS prima met de meiden :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
